Het ABC van ESC (23): De W van Wild Dances.

In het ABC van ESC proberen we het Eurovisiesongfestival te
doorgronden aan de hand van de letters van het alfabet. We zijn al aanbeland
aan de letter W van Wild dances…
“Wild dances” is natuurlijk de titel waarmee Ruslana bij de
tweede verschijning van Oekraïne op het songfestival in 2004, de zege pakte. Ze
scoorde er achteraf in Vlaanderen een grote hit mee en stond 10 weken op de
eerste plaats van de Ultratop. Haar act was fenomenaal! Met zwepen,
alpenhoorns, heel wat leer leek hun tempo en enthousiasme onbreekbaar en de
overwinning vanzelfsprekend. 
Maar wat ons in dit artikel interesseert zijn de
wilde dansjes in het algemeen. Ruslana was uiteraard een hoogtepunt van dans op
het songfestival, maar hoe is het geëvolueerd?
Helemaal in het begin van het songfestival, moesten zangers
alleen of met twee optreden. Groepjes en/of achtergrondzangers waren niet
toegestaan. Het podium was dus ook een pak kleiner. Toch zouden de zussen Alice
en Ellen Kessler een choreografie uitproberen voor Duitsland in 1959. Zij waren
de eerste, maar met hun 8ste plaats (op 11 deelnemers) schenen ze
niet echt indruk te maken.
Aangezien de regels in de volgende jaren veranderden,
mochten er meer mensen op het podium, aanvankelijk backings en/of muzikanten. De
Deense Ulla Pia zou in 1966 de eerste zijn die twee dansers meebracht op het
podium. Daarmee stond de deur open voor een nieuwe aanpak.
De eerste groep die echt profiteerde van een serieuze
choreografie was Brotherhood Of Man. Hun “Save your kisses for me” zou in 1976
niet alleen een hele succesvolle winnaar worden voor het Verenigd Koninkrijk,
maar hun optreden zat heel knap in elkaar met kleine pasjes en bewegingen die
het verhaal van de vader die zijn dochtertje van drie moet achterlaten als hij
naar het werk gaat, mooi ondersteunden.
Een tot in de puntjes voorbereide choreografie zou ook mee
helpen om Israël in 1978 tot winnaar te maken. Izhar Cohen zou in 1985 nog meer
staan dansen wanneer hij terugkeerde naar het songfestival, en ook andere
Israëlische kandidaten zouden de jaren na hem verschijnen met volledig
afgewerkte pasjes en bewegingen.
Speciale choreografieën zou ook iets zijn waar Ralph Siegel
(zie R) zich met de regelmaat van de klok aan waagde… De groep Dschingis Khan
zou in 1979 het kot bijna afbreken met hun levendige performance. Een jaar
later zouden Sophie en Magaly voor Luxemburg zelfs een in pinguïn verklede man
mee het podium op sleuren en laten dansen of is het waggelen? De meeste van Siegel’s
nummers die volgden hadden allemaal een bijzondere choreografie en/of act. Best
ironisch dat net het meest simpele nummer, zonder schijnbare choreografie
(Nicole’s “Ein bißchen Frieden”) zijn enige winnaar zou zijn.
Wat dansjes betreft, konden de kijkers zich vanaf de jaren
‘80 aan alles verwachten. En het werd met de jaren alleen buitensporiger. Microfoons
die in de oren werden gestoken terwijl de zangers op en neer sprongen (Portugal1981), een tangodemonstratie (Spanje 1982), een zanger die het podium beklom
(Duitsland 1998), dansers die vanonder een rok tevoorschijn sprongen en hun
T-shirt afscheurden (Nederland 2000), vampiers (Zwitserland 2007), piraten
(Letland 2008) tot cowboys en Indianen toe (Zweden 2000 en Nederland 2012).
De meest succesvolle van alle acts waren die waarbij er
kledingstukken aan maar vooral uit werden gedaan… De zangeressen van BucksFizz, die in 1981 aantraden voor het Verenigd Koninkrijk zongen misschien niet
al te zuiver, maar de energie die van hun optreden afspatte deed iedereen de
valse noten vergeten. En toen hun jurkjes korter werden gingen hun punten naar
omhoog. In 2002 zou de stripact van Marie N iedereen fascineren en meteen ook
verdoezelen dat “I wanna”, haar inzending voor Letland, eigenlijk niet zoveel
voorstelde. Het leverde haar toch de overwinning op.
In het nieuwe millennium hoort een sterke dansact er meestal
wel bij als je wil winnen. Zowel in 2001 als 2009 zouden de winnaars, respectievelijk
Estland (Dave Benton & Tanel Padar) en Noorwegen (Alexander Rybak), hun
nummers ondersteunen met jongens die goed wisten hoe te dansen. Sertab (Turkije 2003) voegde buikdanseressen toe aan haar act, Helena Paparizou (Griekenland2005) stond geen moment stil en haar dansers kenden de verschillende bewegingen
tot in de puntjes.

De laatste winnaar die het dansen naar een nieuw niveau
tilde, was uiteraard Loreen in 2012. Haar act was helemaal af. Een choreografie
waar je vol bewondering kon naar kijken en intussen je afvragen: hoe kan die
nog altijd zo zuiver zingen? Eén ding staat als een paal boven water: wie wil
winnen (ook al een w) moet met iets sterk afkomen: een sterk nummer, een sterke
zanger of zangeres, een sterke act maar liever een combinatie van alle drie. 

Geef een reactie

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.