In deze reeks doen we een toertje door Europa en stoppen we elke week bij een ander land dat we nu of vroeger op het songfestival mogen of mochten begroeten. Deze week trekken we terug naar de Balkan en stoppen we in Montenegro.
In het begin
Montenegro (letterlijk “zwarte berg”) was in de periode 1918-1992 een onderdeel van Joegoslavië en was verantwoordelijk voor de inzendingen van dat land in 1983 en 1984. De inzending van 1983 was zelfs een bijzonder succesvolle: Džuli gezongen door Daniel Popovic werd 4de en het nummer groeide uit tot een geliefde songfestivalplaat. In België werd het nummer zelfs een top 10-hit.
Na de onafhankelijkheidsverklaringen van Slovenië, Kroatië en later Macedonië en Bosnië & Herzegovina, bleven in 1992 Servië (met Kosovo) en Montenegro als Joegoslavië over. In 2004 en 2005 presenteerde het land zich als Servië & Montenegro op het songfestival. In de preselectie kwamen uit beide landsdelen nummers en artiesten en twee jury’s (opnieuw uit beide landsdelen) zouden de winnaar bepalen. De eerste inzending was een Servische, goed voor het zilver op het songfestival in Istanbul. In 2005 werd de Montenegrijnse boysband No Name met Zauvijek moja (“Voor altijd van mij”) 7de op het songfestival in Kiev, maar de Serven vonden dat de jury uit Montenegro wel heel tactisch had gestemd in de preselectie. Wanneer datzelfde feit zich herhaalde in 2006 en No Name opnieuw naar het songfestival mocht door tactisch stemmen van de Montenegrijnse jury, wou Servië de kandidaat niet herkennen; het was het begin van het einde in het verbond tussen beide landen. In juni 2006 zou een referendum beslissen dat Montenegro voortaan een onafhankelijke staat was. Zo presenteerden zij zich dan ook op het songfestival van 2007, ironisch genoeg het jaar dat Servië won.
Grootste successen
Montenegro mag dan wel verantwoordelijk zijn voor twee top 10-noteringen, één onder Joegoslavische vlag en één samen met Servië, als onafhankelijk land is het voorlopig geen succes. Sinds hun debuut op het songfestival, wist Montenegro zich nog maar tweemaal te kwalificeren voor een finale.
Sergej Ćetković werd in 2014 7de in zijn halve finale en loodste het land voor het eerst naar de finale. Daar werd de ballade Moj svijet (“Mijn wereld”) wel maar 19de.
Een jaar later zou Knez voor de beste notering van Montenegro zorgen: Adio werd 13de. Dit nummer werd geschreven door Željko Joksimović. Hij was een Serviër die in 2004 al voor de gezamenlijke inzending had gezorgd (Lane moje – “Mijn schatje”) die 2de was geworden. Maar in de jaren daarna zou hij een vaste waarde blijven; zo was hij de man achter de inzending van Bosnië & Herzegovina in 2006 (Lejla) die 3de werd, presenteerde hij het festival van 2008 en keerde hij in 2012 nog eens terug voor Servië met Nije ljubav stvar (“Liefde is geen object”) waarmee hij brons haalde. Ironisch genoeg zou zijn zwakste inzending op het songfestival voor Montenegro hun beste resultaat betekenen.
Grootste flops
Het is moeilijk om te spreken van grootste flops als het gaat over Montenegro op het songfestival, aangezien er nooit grote successen waren… Op 8 deelnames maar tweemaal in de finale geraken en nooit in de top 10, zegt genoeg. Komt daar nog bij dat Montenegro in 2010 en 2011 niet aanwezig was op het songfestival door financiële problemen van de staatszender. Laatst werd het land echter nog niet… De slechtste resultaten waren in 2007 een 22ste plaats (op 28 deelnemers in de halve finale) voor Stevan Faddy en zijn Ajde, kroči (“Komaan, kom er bij”) en in 2012 een 15de plaats (op 18 deelnemers in de halve finale) voor Euro neuro van Rambo Amadeus.
Grappig detail: zowel in 2008, 2009 als 2012 moest Montenegro als eerste optreden in zijn halve finale, telkens zonder succes.
Organisatie
Aangezien Montenegro het songfestival nog nooit won, heeft het het ook nooit georganiseerd. De enige Joegoslavische winnaar kwam uit Kroatië waardoor in 1990 het songfestival doorging in de Kroatische hoofdstad Zagreb. Servië won het jaar na de onafhankelijkheid van Montenegro en liet het songfestival doorgaan in zijn hoofdstad Belgrado. Of Montenegro een groot festival zou kunnen organiseren is twijfelachtig. De grootste stad in het land is hoofdstad Podgorica, waar maar een dikke 200.000 mensen wonen.
Toekomst
Ook voor 2017 heeft Montenegro bevestigd voor het songfestival. Wie het land zal vertegenwoordigen na de rockers van Highway vorig jaar is nog niet bekend. Je komt het zeker als eerste te weten via eurosongland.