In deze reeks doen we een toertje van heel Europa en stoppen we elke week bij een ander land dat we nu of vroeger op het songfestival mogen of mochten begroeten. Deze week stoppen we bij onze noorderburen: Nederland!
In het begin
Nederland was één van de stichtende landen en is er dus al van het prille begin bij. Dat zijn 57 inzendingen waaronder vier overwinningen. Twee van die vier overwinningen werden al in de eerste vier jaar van het songfestival gehaald. Op het tweede songfestival, in 1957, ging Corry Brokken al met de zegepalm lopen voor Net als toen. Twee jaar later zou Teddy Scholten dat succes nog eens overdoen met ’n Beetje.
Grootste successen
Naast de twee overwinningen in de eerste jaren van het festival, wist Nederland nog twee overwinningen te behalen. In 1969 was Lenny Kuhr één van de vier winnaressen. Haar De troubadour deed het even goed als Vivo cantando (“Ik leef al zingend” door Salomé) van Spanje, Boom bang-a-bang (door Lulu) van het Verenigd Koninkrijk en Un jour, un enfant (“Een dag, een kind” door Frida Boccara) van Frankrijk.
Zes later later volgde de voorlopig laatste Nederlandse overwinning met Ding-a-dong van de groep Teach-In, duidelijk geïnspireerd door ABBA’s overwinning het jaar voordien. In het jaar van ABBA (1974) haalde Nederland zijn eerste en enige bronzen medaille. Duo Mouth & MacNeal had in 1972 al een hit gehad met How do you do (“Hoe maakt u het?”), maar ook hun I see a star viel bijzonder goed in de smaak. Maggie MacNeal mocht in 1980 nog eens meedoen, ditmaal solo. Haar ode aan de Nederlandse hoofdstad Amsterdam werd 5de.
Nederland behaalde ook maar éénmaal een zilveren medaille en dat was in 2014. Het duo Ilse Delanghe en Waylon, gebruik makend van de naam The Common Linnets, moest in Kopenhagen enkel Conchita Wurst uit Oostenrijk laten voorgaan. Het donkere en intieme Calm after the storm (“De rust na de storm”) won zijn halve finale en was vooral populair in het noorden van Europa.
Andere successen (die zich weliswaar niet weerspiegelden in podiumplaatsen) waren er in 1972:
Sandra Reemer zong samen met Andres Als het om de liefde gaat. Het liefdesnummer waarbij ze elkaar probeerden te versieren werd 4de. Sandra zou nog tweemaal terugkeren naar het songfestivalpodium: in 1976 speelde ze een thuismatch met The party is over, goed voor een 9de plaats en in 1979 scoorde ze als Xandra een 12de plaats voor Colorado.
Op het songfestival van 1987 in Brussel maakte Marcha, beter bekend als zangeres en presentatrice Marga Bult, een goede beurt wanneer haar powersong Rechtop in de wind 5de werd. Een jaar later waagde ook Gerard Joling zich aan het songfestival. Helaas was hij in de week ervoor wat teveel gaan fuiven waardoor zijn stem de hoge noten van Shangri-La niet haalde. Toch werd hij 7de.
Ook de jaren ’90 waren bijzonder succesvol. De eerste die scoorde was in 1992 de onbekende zanger Humphrey Campbell. Samen met zijn twee broers behaalde hij een 9de plaats voor Wijs me de weg. Een jaar later zou hij de achtergrondzanger zijn voor de inzending van zijn vrouw Ruth Jacott. Haar Vrede is tot vandaag één van de populairste songfestivalnummers; het werd 6de. De schrijvers van Vrede zouden in 1998 een nog grotere pluim op hun hoed kunnen steken wanneer Hemel & aarde, gezongen door Edsilia Rombley, tot het laatst zou meedingen voor de overwinning, maar uiteindelijk 4de werd.
Grootste flops
Nederland werd vijfmaal laatst op het songfestival. Na de overwinning van 1957 mocht winnares Corry Brokken haar titel verdedigen. Helaas kreeg Heel de wereld maar één punt en eindigde ze laatst. In 1962 en 1963 moesten respectievelijk ook De Spelbrekers (Katinka) en Annie Palmen (Een speeldoos) tevreden zijn met een laatste plaats; erger nog: ze kregen geen enkel punt! Ronnie Tober was de vierde om laatst te worden; zijn Morgen kreeg in 1968 weliswaar één punt, maar daarmee ook de laatste plaats.
In de periode 2005-2012 wist Nederland zich geen enkele keer te plaatsen voor de finale van het songfestival, met als triest dieptepunt een laatste plaats in de halve finale voor jongensgroep 3JS.
In 1995 en 2002 mocht Nederland niet meedoen aan het songfestival door slechte punten het jaar voordien.
Een aantal grote namen werden met veel publiciteit naar het songfestival gestuurd maar konden hun grote naam niet omzetten in een goede plaats: de zusjes Maywood hadden in 1980 nog een wereldhit gescoord met Late at night; op het songfestival van 1989 moest Ik wil alles met je delen tevreden zijn met een 15de plaats. Willeke Alberti was op vraag van Paul de Leeuw in 1994 naar Ierland getrokken, maar Waar is de zon? haalde maar 4 punten. Gordon, Rene Froger en Jeroen Van der Boom deden als De Toppers in 2009 mee aan het songfestival, maar ondanks het feit dat Shine (“Straal”) als laatste mocht optreden, eindigden ze 17de op 19 deelnemers in hun halve finale. Vader Abraham werd verantwoordelijk voor de inzending van 2010, maar zijn nummer Ik ben verliefd (Sha-la-lie) gebracht door het jonge zangeresje Sieneke eindigde bij de laatste vijf.
In 2013 was Anouk met Birds (“Vogels”) erin geslaagd Nederland na 8 jaar weer in een songfestivalfinale te krijgen, maar wanneer ze twee jaar later het nummer Walk along schreef voor Trijntje Oosterhuis lukte die kwalificatie niet.
Organisatie
Nederland mocht al viermaal het songfestival organiseren. Logisch, zou men denken… Nederland won immers al viermaal het songfestival, maar in 1960 hadden ze de fakkel wel doorgegeven aan de BBC. In 1958 hadden ze het songfestival immers al eens georganiseerd in Hilversum. In 1969 waren er vier winnaars geweest die allemaal wel wilden organiseren. Nederland had toen de loting gewonnen waardoor het festival van 1970 in Amsterdam plaatsvond. Na de overwinning van 1975 verhuisde het songfestival naar Den Haag, trouwens ook de plaats van afspraak in 1980. Toen is Nederland ingevallen voor Israël die het niet zag zitten om tweemaal op rij het songfestival te organiseren.
Toekomst
Nederland koos reeds zijn kandidaat voor Kiev: meidengroep O’G3NE moet de Nederlandse driekleur gaan verdedigen. De drie meiden deden in 2007 al mee aan het Junior Songfestival (ze werden 11de) en wonnen in 2014 The Voice Of Holland. Het is niet de eerste keer dat Nederland een meidengroep afvaardigt. Maar enkel in 1970 was dat met succes: de zusjes Maessen eindigden als Hearts Of Soul 7de met Waterman. Minder succes was er voor Frizzle Sizzle; zij werden in 1986 teleurstellend 13de met Alles heeft ritme Mrs. Einstein was een damesgroep wiens Niemand heeft nog tijd 22ste eindigde in 1997. Ook meidentrio Treble die voor het songfestival een #1-hit had gescoord met Ramaganana wist het tij niet te keren met Amambanda. Ze geraakten in 2006 niet verder dan de 20ste plaats in de halve finale. Hoe het O’G3NE zal vergaan weten we in mei.