Het ABC van ESC (18): De R van Ralph Siegel.

In het ABC van ESC passeren we alle letters van het alfabet
in de hoop alles over het Eurovisiesongfestival te weten te komen… Meestal
hebben we het over landen of regels, maar voor de R stoppen we bij één man…
Maar niet zomaar een man. 23 van zijn composities zijn al op het songfestival
gepasseerd (en dan zwijgen we nog over alle nummers die in voorrondes in heel
Europa hebben gezeten). Maak kennis met Ralph Siegel.
Ralph Siegel werd geboren op 30 september 1945 in München,
Duitsland. Hij is getrouwd met een operazangeres en heeft drie dochters.
Het eerste lied van zijn hand dat op het songfestival
verscheen was “Bye bye I love you” van Ireen Sheer in 1974. Het nummer kwam uit
voor Luxemburg en behaalde een respectabele 4de plaats. Twee jaar
later volgde “Sing sang song” van Les Humphries Singers voor Duitsland. Met
slechts een 14de plaats een bedroevend resultaat. Maar het geluk van
Ralph zou gaan keren…
Vanaf 1979 zou Ralph Siegel maar liefst vier jaar het
songfestival domineren. In ’79 met de groep Dschinghis Khan die met een nummer over
de Mongoolse krijgen voor Duitsland een 4de plaats wisten te
behalen. In 1980 deed “Theater” van Katja Ebstein het nog beter. De 2de
plaats was haar deel en alsof dat nog niet genoeg was, was “Le papa pinguin”
van Sophie en Magaly, die voor Luxemburg uitkwamen, ook van de hand van Ralph
Siegel. Zij behaalden een 9de plaats. Twee keer top 10 dus in één
jaar! In 1981 evenaarde Lena Valaitis met haar “Johnny Blue” de tweede plaats
van het jaar voordien, maar de gehoopte overwinning zou spoedig volgen.
Ralph’s zevende nummer op het songfestival was het goede… In
1982 bracht “Ein bißchen Frieden” Duitsland eindelijk zijn eerste overwinning.
Nicole Seibert wist iedereen te overtuigen met haar onschuldige blik en Ralph
zat glimlachend op de piano mee te spelen.
Ondanks het grote succes van “Ein bißchen Frieden” zou het
duren tot 1985 voor Ralph Siegel terug verscheen op het songfestival…
Children, Kinder, Enfants” was een nummer gezongen door vier verschillende
artiesten, waaronder Ireen Sheer, dat Luxemburg zijn 6de overwinning
moest brengen. Helaas strandde het op de 13de plaats.
Geen nood; Duitsland dan weer… De groep Wind was in 1985 al
eens 2de geworden op het songfestival… Tijd om het nu nog beter te
doen… Ralph schreef voor hen “Laß die Sonne in dein Herz”. De groep deed zijn
best, maar tegen Johnny Logan kon niemand op. Met alweer een 2de
plaats kon Siegel dus geen nieuwe gouden medaille aan zijn lijstje toevoegen.
Ook wanneer de groep het in 1992 voor de derde probeerde, faalden ze… En nu
geraakten zij en Ralph’s nummer “Träume sind für alle da” zelfs niet hoger dan
de 16de plaats. Tussendoor had Ralph nog tweemaal geprobeerd voor
Duitsland, maar hoger dan de 9de plaats was hij niet meer geraakt.
1994 bracht weer verbetering. Siegel had drie zangeressen
uitgezocht die zich Mekado gingen noemen en een nummer geschreven dat zo Engels
klonk als maar kon: “Wir geben ‘ne Party”. De gelikte act viel op en de derde
plaats was hun deel. Die derde plaats zou Ralph in 1999 nog eens evenaren
wanneer de Turkse groep Sürpriz met zijn “Reise nach Jerusalem” ook het brons
wist te behalen. Over de 18de plaats die Bianca Schomburg in 1997
had behaald zullen we maar zwijgen.
Met het nieuwe millennium verdween het succes van Ralph
Siegel. In Duitsland zagen ze hem niet graag meer komen. Slechts tweemaal
slaagde hij er nog in een nummer voor Duitsland naar het songfestival te
sturen: in 2002 de blinde zangeres Corinna May met “I can’t live without music
en een jaar later Lou met “Let’s get happy”. Beide keren met een pover
resultaat en voor de Duitse TV was het nu wel genoeg geweest.
En dus begon Ralph massaal liedjes in te sturen in andere
landen. Zo probeerde hij het elf keer in Malta, zonder succes. Maar ook in
Oostenrijk, Oekraïne, Moldavië en Portugal zijn er liedjes van hem in de
voorrondes gepasseerd.
Voor Zwitserland mocht hij in 2006 het nummer componeren.
Hoewel hij zes artiesten uit zes verschillende landen wist te strikken,
geraakte “If we all give a little” niet hoger dan de 17de plaats.
Drie jaar later was Montenegro aan de beurt. Maar “Just get out of my life” gezongen
door Andrea Demirovic haalde de finale net niet en strandde op een 11de
plaats in de halve finale.
Sinds 2012 is Ralph Siegel de vaste componist voor San
Marino. Drie keer op rij componeerde hij een nummer voor zangeres Valentina
Monetta. Enkel “Maybe” wist in 2014 de finale te behalen maar strandde daar op
de 24ste plaats. Dit jaar liet hij twee jonge artiesten, Michele
Perniola en Anita Simoncini, nog zingen over een cirkel lichtjes die de wereld
zou veranderen, maar helaas… De 16de  plaats in de halve finale was het resultaat…

Of Ralph Siegel er ook in 2016 zal bijzijn, is nog niet
zeker, maar te verwachten. Het songfestival is blijkbaar een drug voor de man…
En dat kunnen wij toch verstaan, niet?

Geef een reactie

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.