In deze zomerse reeks zoeken we naar de geheimen van het songfestival aan de hand van de letters van het alfabet. Vandaag zijn we aanbeland bij de L van ‘La La La’…
Om succesvol te zijn op het songfestival hoef je helemaal geen tekstkunstenaar of groot artiest te zijn… Simpele klanken die iedereen kan verstaan en meezingen, kunnen volstaan om succes te boeken… 137 keer zong de Spaanse Massiel in 1968 ‘La’. Het leverde Spanje zijn eerste overwinning op. Opmerkelijk was wel dat het nummer “La la la” in het Engels meer tekst en minder la’s had.
In 1979 zou Spanje de la’s nogmaals bovenhalen voor de inzending “Su cancion” van Betty Missiego. Vier kinderen mochten als achtergrondkoortje 152 keer “la” zingen. Geen overwinning dit keer maar een tweede plaats was ook niet slecht!
Soms kan een mens ook niets anders doen dan la’s zingen. De Ierse Tina Reynolds had als gevolg van een auto-ongeluk moeite met het onthouden van teksten. Ze had in 1974 de tekst van haar nummer “Cross your heart” op haar hand geschreven, maar doordat de inkt was uitgelopen, zong ze dan maar volop la la la.
Recent kwamen er ook la’s uit Cyprus: Ivi Adamou zong in 2012 “La La love”. Ze kwam niet in de buurt van het erepodium, maar het nummer wist zich wel te kwalificeren voor de songfestivalfinale en deed het commercieel ook niet slecht.
Er zijn naast de la’s ook nog andere zeer succesvolle klanken die in elke taal hetzelfde klinken. Nederland probeerde het in 1975 met “Ding-a-dong”. Mét succes want het werd Nederland’s vierde (en voorlopig laatste) overwinning. Opmerkelijk is dat het nummer in verschillende landen een andere titel kreeg… De Nederlandse versie heette “Ding dinge dong”, de Engelse “Ding-a-dong” en de Duitse “Ding ding-a-dong”. Nederland was niet aan zijn proefstuk toe met het ding dong-thema. In 1967 had Thérèse Steinmetz al 14 keer ‘Ring-ding-a-ding’ gezongen en zes keer ‘Ding-a-ding-dong’. Slechts twee punten ontving ze ervoor. In 2011 ontdekte oud-songfestivalwinnares Dana International dat het “Ding dong”-thema nu echt opgebruikt was toen haar tweede inzending bleef steken in de halve finale.
“Boom” is ook een graag gebruikte klank op het songfestival. In 1967, was er naast “Ringe-ding”, ook “Boum Badaboum”. Monaco behaalde er de top 5 mee. Twee jaar later zou het Verenigd Koninkrijk de boom-formule verfijnen en Lulu zou in 1969 één van de vier winnaars worden met “Boom bang-a-bang”. Steeds op zoek naar vernieuwende klanken was het boom-thema daarna passé op het songfestival. De Oostenrijke groep Schmetterlinge (1977), de Deense Mabel (1978), het Noorse meidentrio Charmed (2000) en de Armeense Emmy (2011) zouden allen nog variaties uitproberen maar met slechte resultaten voor hun respectievelijke landen.
Israël weet anders ook wel weg met klanken… Hun eerste overwinning kwam er in 1978 met “A-ba-ni-bi”… Izhar Cohen moet gedacht hebben dat simpele klanken de sleutel tot succes zijn in een wedstrijd waar men in andere landen (met andere talen) toch niet verstaat wat men zingt. In 1985 keerde hij nog eens terug naar het songfestival, ditmaal met “Olé Olé”. De vijfde plaats was toen meer dan behoorlijk. Recent probeerde ook Frankrijk de olé-formule. Jessy Matador geraakte in 2012 misschien niet verder dan de 12de plaats voor Frankrijk met “Allez ola olé”; hij hield aan het nummer wel een dikke zomerhit over.
Ook de winnaar van dit jaar, Zweden, heeft al met succes met de klanken gespeeld… In 1984 behaalden ze hun tweede overwinning toen de gebroeders Herrey “Diggi-loo diggi-ley” zongen. De titel betekent op zich niets, maar kan wel makkelijk door iedereen worden meegezongen.
Zelfs België sprong op de klankcarrousel. In 2003 zond de rtbf de folkgroep Urban Trad naar Riga. Het nummer “Sanomi” werd volledig in een verzonnen taal gezongen… De klanken sloegen aan en België kwam maar drie punten tekort om Turkije als winnaar te verslaan. In 2008 dacht men in Vlaanderen het succes van Urban Trad nog eens over te doen door “O julisse na jalini” naar Belgrado te sturen. Ook dit nummer werd gezongen in een verzonnen taal maar bleef steken in de halve finale. Genoeg onzin moet men gedacht hebben.
Besluit: nietszeggende klanken kunnen populair zijn op het songfestival zolang je niet teveel met dezelfde formule speelt. Misschien een tip voor de kandidaten van volgend jaar?!