Het ABC van ESC (19): De S van Sandra Kim.

In deze zomerse reeks bekijken we de highlights van het
Eurovisiesongfestival aan de hand van de letters van het alfabet. En bij de S
kunnen we toch niet anders dan blijven stilstaan bij “onze” Sandra Kim.
Sandra Caldarone werd geboren op 15 oktober 1972 in een
dorpje in de buurt van Luik. Ze heeft Italiaanse roots en een jongere zus,
Barbara, genoemd naar Barbra Streisand. Sandra begon met zingen toen ze
ongeveer zeven jaar oud was. Toen ze elf was, werd ze ontdekt en twee jaar
later trad ze op als zangeres van het groepje Musiclub. Niet veel later zou ze
door de rtbf naar het songfestival worden gestuurd.
Wanneer ze met “J’aime la vie” in Bergen (Noorwegen)
aantreedt voor het 31ste Eurovisiesongfestival, is ze 13 jaar oud,
hoewel ze in het liedje zingt er 15 te zijn. Wanneer deze leugen uitkomt, dient
de Zwitserse delegatie, die tweede werd, een klacht in om het nummer te laten
diskwalificeren, wat nooit zou gebeuren.
20 deelnemers traden er aan in Noorwegen na de overwinning
van “La det swinge” van Bobbysocks. Sandra Kim moest als 13de
optreden en was de grote favoriete bij de bookmakers. Haar witte jas en roze
vlinderdasje zijn nog steeds op ieders netvlies gebrand. Maar ze gaf ook een
vlekkeloze interpretatie van haar disconummertje. De indruk die ze naliet bij
de jury’s, zou dan ook resulteren in het van elk ander land krijgen van punten.
België kreeg een 12 van Frankrijk, Finland, Turkije en Portugal en maar liefst
9 keer 10 punten, o.a. van Nederland. Van buurland Duitsland kregen we maar 1
punt. Met een totaal van 176 punten, had Sandra Kim maar liefst 36 punten meer
dan de nummer twee, “Pas pour moi” van Daniela Simons. De nummer drie werd
Luxemburg: Sherisse Laurence behaalde 117 punten voor “L’amour de ma vie”. Het
zou de tweede (na 1962) en voorlopig laatste keer worden dat de top 3 bestond
uit drie Franstalige nummers.
Door haar overwinning, werd Sandra Kim de jongste winnares
van het Eurovisiesongfestival. De jaren nadien zouden landen nog jongere
artiesten sturen. In 1989 zonden zowel Israël als Frankrijk een 12-jarige.
Reden genoeg voor de EBU om in 1990 de minimumleeftijd van 16 in te voeren. En
dat wil ook zeggen dat, zolang die regel in voege blijft, Sandra Kim de jongste
winnares ooit zal blijven.
Na twee Franstalige albums, gaat Sandra Kim zich eind jaren
‘80 richten op de Vlaamse markt. Ze zingt samen met Luc Steeno “Bel me, schrijf
me”, een cover van het bekende nummer “Bend me, shape me” van The Outsiders uit
1966. Van haar volgende twee albums zou Sandra zowel een Nederlandstalige als
een Franse versie uitbrengen om in 1997 een uitsluitend Nederlandstalig album
op de markt te brengen samen met Frank Galan. Met de single “Door veel van mij
te houden”, een cover van “When you tell me that you love me” van Diana Ross,
bereikte Sandra Kim, samen met Frank Galan in 1997 de top 3 van de hitparade. Dit
was de eerste keer sinds “J’aime la vie”, een feit dat haar sindsdien ook niet
meer gelukt is.
De voorbije jaren trad Sandra vaak op met de Souldivaz;
aanvankelijk bestond dat trio uit zijzelf, Micha Marah en Alana Dante; allen
met een songfestivalverleden. Alana Dante werd in 2008 vervangen door Afi
Oubaibra, bekend van Star Academy en Eurosong 06.
Sandra Kim trouwde in 1994 met een zekere Olivier Gerard,
maar dat huwelijk hield maar anderhalf jaar stand. Sinds 2001 is ze getrouwd
met Jurgen Delanghe. Het koppel slaagde er niet in kinderen te krijgen.
België moest meer dan 30 jaar wachten op zijn eerste songfestivaloverwinning
(een record dat pas verbroken werd in 2005 toen Finland na 55 jaar zijn eerste
overwinning behaalde met “Hard rock hallelujah” van Lordi), en dat maakt van
Sandra Kim een nationale heldin! Laten we hopen dat we niet nog eens zolang
moeten wachten op een tweede overwinning! Alhoewel…? Die 30 jaar zijn zo goed
als om. Als de geschiedenis zich herhaalt, is het bijna weer aan ons… Fingers
crossed!  

Geef een reactie

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.