Portugal op het Eurovisiesongfestival.

RTP
55 deelnames (46 in finale)
Beste resultaat in 2017 (1e)

Portugal is een land in Zuid-Europa en kent enkel Spanje als buurland. In het land wonen er iets meer dan 10 miljoen mensen en de officiële taal is het Portugees.

1964 – 1969

Portugal debuteerde op het Eurovisiesongfestival 1964 dat toen plaatsvond in het Deense Kopenhagen. De eerste deelname in 1964 verliep voor Portugal zeer teleurstellend. Het land kreeg met António Calvário en zijn nummer Oração geen enkel punt en eindigde meteen op een gedeelde laatste plaats. Deze valse start werd in de jaren erna gevolgd door eveneens povere resultaten. Keer op keer kregen de Portugezen maar weinig punten en ieder jaar bleven ze hangen in de onderste regionen van de ranglijst.

1970 – 1979

In 1970 was Portugal er voor de eerste keer niet aanwezig op het Eurovisiesongfestival. De omroep gaf gehoor aan de boycot omwille van de vier winnaars van het Eurovisiesongfestival in 1969.

De boycot duurde één jaar en in 1971 kwam het land terug naar het festival en boekte zijn eerste kleine succesje met Menina. Een jaar later deed het land zelfs nog beter met een zevende plaats.Na 1973 ging het weer bergafwaarts met de Portugese resultaten. In 1974 eindigde het land voor de tweede maal in de geschiedenis helemaal onderaan, met de ballad E depois do adeus van Paulo de Carvalho. Dit lied werd echter later een symbool voor het begin van de Anjerrevolutie, die de Portugese dictatuur van António de Oliveira Salazar omver wierp.

Portugal belandde in de jaren die volgden in de middenmoot. In 1979 en 1980 wist het land weer twee succesjes in de wacht te slepen met respectievelijk een 9de plaats voor Sobe, sobe, balão sobe van Manuela Bravo en een 7de plek voor Um grande, grande amor van José Cid. Hierna brak wederom een nieuwe periode aan zonder uitschieters.

1980 – 1989

De jaren ’80 waren opnieuw geen succes voor Portugal. Enkel in 1980 kon José Cid een plek behalen bij de beste tien kandidaten.

1990 – 1999

Begin jaren negentig kende Portugal een opleving op het Eurovisiesongfestival. In 1991 werd voor het eerst in elf jaar weer de top 10 gehaald dankzij Dulce Pontes, die haar ballad Lusitana paixão naar een 8ste plaats wist te zingen. Twee jaar later kreeg dit succes een vervolg met zangeres Anabela, die 10e werd met A cidade até ser dia. In 1994 eindigden de Portugezen vervolgens nog eens als 8ste met Chamar a música van Sara Tavares. Het voorlopige hoogtepunt werd bereikt in 1996, toen Lúcia Moniz voor Portugal meedeed met het up-tempo nummer O meu coração não tem cor. De 92 punten die Moniz ermee wist te vergaren en de 6de plaats in de eindrangschikking betekent tot op de dag van vandaag het grootste Portugese succes ooit op het Eurovisiesongfestival.

Portugal leek na jaren van middelmatige prestaties eindelijk een heuse glorieperiode te pakken te hebben. In 1997 kwam daar echter een einde aan toen het land plots als laatste eindigde met nul punten. Het was de derde keer in de geschiedenis dat Portugal laatste werd en bovendien het begin van weer een reeks matige resultaten, die er overigens in 2000 voor zorgden dat Portugal noodgedwongen een jaar verstek moest laten gaan. Het was het eerste songfestival sinds 1970 waarbij het land afwezig was.

2000 – 2009

In 2001 keerde Portugal terug naar het Eurovisiesongfestival om in 2002 opnieuw verstek te geven. In eerste instantie stond Portugal op de deelnemerslijst maar door een onbekende reden trok het land zich terug.

Sinds het Eurovisiesongfestival in 2004 is er een halve finale ingevoerd. Twee keer (2008 en 2009) wist het land de halve finale te overleven in de jaren ’00. Op het Eurovisiesongfestival in 2008 was Portugal één van de favorieten. Senhora do mar van Vânia Fernandes werd tweede in de halve finale. Helaas heeft Vânia het resultaat niet kunnen doortrekken naar de grote finale. Daar werd de ballade maar dertiende. De twee volgende jaren was Portugal ook present in de finale waar het steevast in de middenmoot eindigde.

2010 – 2019

In 2010 kon Filipa Azevedo de finale bereiken maar dan volgde opnieuw jaren van slechte resultaten. Voor het Eurovisiesongfestival van 2013 sloeg het land een editie over wegens de zware financiële crisis die het land en dus ook de openbare omroep trof. In Kopenhagen waren ze terug en bleven opnieuw in de halve finale steken. Ook in 2015 was dit het lot van de Portugezen. Op het Eurovisiesongfestival in 2016 was Portugal niet aanwezig omdat de omroep zich wou bezinnen over de toekomst van Portugal op het Eurovisiesongfestival. In Kiev (2017) stuurde het land opnieuw een artiest naar het Eurovisiesongfestival. Men koos voor Salvador Sobral met het nummer Amar pelos dois. Het werd een zeer goede comeback want Portugal behaalde zijn allereerste overwinning op het Eurovisiesongfestival. Een jaar later mocht het land het festival organiseren maar hun eigen inzending werd toen laatste.

2020 –

Elisa werd in 2020 gekozen om het land te vertegenwoordigen met het nummer Medo de sentir. Door de coronacrisis werd het Eurovisiesongfestival afgelast en kon Elisa haar nummer niet brengen. Ze nam deel aan de editie van Festival da Canção in 2021 maar kon niet winnen. The Black Mamba ging naar Rotterdam en zorgde voor een primeur. Het was de allereerste keer dat Portugal een volledig Engelstalig lied naar het festival stuurde. Maro zorgde in 2022 voor een top tien plaats met haar rustige Saudade, saudade.